گورستان پير/ گرسنه بود/ و درختان جوان / كودي مي جستند/ ماجرا همه اين است / آري/ ورنه/ نوسان مردان و گاهواره ها / به جز بهانه اي / نيست./اكنون جمجمه ات / عريان/ بر آن همه تلاش و تكاپوي بي حاصل / فيلسوفانه/ لبخندي مي زند./ به حماقتي خنده مي زند كه تو /از وحشت مرگ/بدان تن در دادي:/ به زيستن/ با غلي بر پاي و / غلاده اي بر گردن./ ....../ زمين/ مرا و تورا و اجداد ما را به بازي گرفته است./و اكنون/ به انتظار آن كه جاز شلخته اسرافيل آغاز شود/ هيچ به از نيشخند زدن نيست./اما من آنگاه نيز بنخواهم جنبيد/حتي به گونه حلاجان /چرا كه ميان تمامي سازها/سرنا را بسي ناخوش مي دارم./